مارا

چو مارا یک هوای اوست او را صد هوای ما ببارد دیده او خون چو بارد دیده ما ماء

خود قضا را به کسی باز فتادیم که او را غم ما کم تر از آن است که مارا غم جان است

آن نه یارانند مارانند پس بیگانه به کافت یاران چو باشد آشنا بدتر بود

مارا رقیب اگر به خمار فراق سوخت خواهد کشید ساقی دور انتقام ازو

از نرگس توست نیست از می مخموری چشم پر خماران

مرو ز دیده که نقش بنفشه خالت بجای مردم چشم است نرگس مارا

طاق ابروی توازکون ومکان مارا بس گوشه چشم تو از ملک جهان مارا بس

رخسار چو زر چه سود مارا وصلت چو بزر خرید نتوان

غبار رنگ ما از عاجزی بالی نزد ورنه شکست طره‌ات عمری‌ست پیدامی‌کند مارا

نشان آب حیوان کز دهان خضر می‌جستم دهانت می‌دهد اینک به زیر لب نشان مارا