مادح

به حاسد تو ز محنت رسیده باد نفیر به مادح تو ز نعمت رسیده باد نفر

یک صله مادح تو ناستده اندر آید دمادمش دگری

ابوعبدالله محمد بن عُبادَه شناخته شده به ابن القَزّاز، (؟ -۱۰۹۵م) شاعر و ادیب عرب اندلسی بود. نزد معتمد بن عباد جایگاهی داشت و نیز روابطی با معتصم بن صمادح داشت. بیشتر شهرت او در شعر، در موشحات بود. سپس، قصیده‌های برجسته‌ای دارد. فنون شعری‌اش، مدح و غزل بود.

بر کافران نکرد کسی آن ستم، که تو بر مادحان شاه جهاندار می‌کنی

تو چنانی که مادحت بستود ورنه‌ای آن چنانت باید بود

چون نان روز روز بمادح همی دهند یابند جاودانه ازو نام دل فروز

ارجو که رهی شود ز لطفت بر اغلب مادحان مقدم

کسی که از بد و نیک زمانه دست بشست معینست که فارغ ز مادح و بدگوست

چو ناف آهوی خر خیز مادحان ترا بوصف خلق تو از مشک پر شود افواه

دهن مادح تو آکنداست چون دهان صدف بدر ثمین

زبان مادح تو سود باد و بیم امید امید حاسد تو بیم باد و سود و زیان