ماجرا

ماجرای چرخ با دلها همین امروز نیست دانه‌ای گر داشت دایم آسیا گردنده بود

از آن با تو می‌گویم این ماجرا که درد دلم را تو دانی دوا

صبر کن امشب که می‌آید صبا نزد تو باصد عتاب و ماجرا

سیل دمادم از مژه هر سو گشوده لیک بسته زبان چو شمع در افشای ماجرا

تا کی از شام جدایی ماجرا خواهد گذشت خود نمی دانی که هر روزم چها خواهد گذشت

شب داستان هجر فرو ریخت اشک من لعلش به خنده گفت که باز این چه ماجراست

حسن رویت را نمی دانم که دایم از چه روی در میان دیده و دل ماجرا می افکند

به جرم بت پرستی از نظر افکنده ای ما را چرا کس ای صنم این گونه کافر ماجرا باشد؟

حق شاه اینست با تو بی وفا این مگو دیگر بترس از ماجرا

خاموش و روشن بود پیش عالمی ماجرای من ولی پیدا بود از نوای من من شکوه های من