ماتم زده

تا درین تیره کفن در شده ام! زنده نی، مرده ماتم زده ام!

گذرد تشنه دیدار تو از روضه خلد همچو ماتم زده کز طرف گلستان گذرد

خروشید برسان ماتم زده کشیدند مرغان به گردش رده

دی محتسب آمد به غم، تند نشست ماتم زده بود، دادمش شیشه به دست

جمله درختان صف زده جامه سیه ماتم زده بی‌برگ و زار و نوحه گر زان امتحان زان امتحان

صد نوا هست فصیحی دل ماتم زده را فرصتی کو که ز دل زمزمه‌ای گوش کنم

مانده در ماتم اسباب و عجب بی‌خردی ناگهانی به درت حلقه ماتم زده‌اند

تا شربت عالم نشود خونابه قوت من ماتم زده نتواند بود

مردم چشم تو ماتم زده عشاقند ورنه رنگ «مژه ها» بهر چه گردید سیاه

سخت ماتم زده ام نوحه گران می خواهم تا شوندم همه دمساز و به خود گریه کنم