ماتحت

شبِ اوّل که ماتحتت درآید به بالینت نکیر و منکر آید

ز ماتحت طبع آنچه آید برون ز افکار توست ای خراب‌اندرون

از دهانت هر سخن کاید برون، چون شکر است پس یقین رندان، به ماتحتت چغندر می‌کنند

از نقطه احد دو محمد ظهور کرد مرآت فوق دایره ماتحت خویش دید