ماء معین

معنی کلمه ماء معین در لغت نامه دهخدا

ماء معین. [ ءِ م َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آب روان. ( از منتهی الارب ). آب روان روشن و پاک. ( ناظم الاطباء، ذیل «معین » ). آب روان و پاک. ( فرهنگ فارسی معین ، ذیل «ماء» ) :
ز کافور واز مشک و ماء معین
درخت بهشت و می و انگبین.فردوسی.خداوند جوی می و انگبین
همان چشمه شیر و ماء معین.فردوسی.ایا سپهر ادب را دل تو چشمه روز
ایا بهشت سخا را کف تو ماء معین.فرخی.یکی ماء معین آمد، دگر عین الیقین آمد
سیم حبل المتین آمد، چهارم عروةالوثقی.منوچهری.شعر من ماء معین و شعر تو ماء حمیم
کس خورد ماء حمیمی چون بود ماء معین.منوچهری.پیش من آور نبید در قدح مشکبوی
تازه چو آب گلاب صاف چو ماء معین.منوچهری.یک مثل بشنو بفضل مستعین
پاک چون ماء معین از بومعین.ناصرخسرو.گر تو درو گرسنه و تشنه ای
مرغ مسمن خور و ماء معین.ناصرخسرو.گر ره خدمت نجست بنده عجب نیست زانک
گرگ گزیده نخواست چشمه ماء معین.خاقانی.لرزان ستارگان ز حسام حسام دین
چون سگ گزیده ای که ز ماء معین گریخت.خاقانی.گل برآرند اول از قعرزمین
تا به آخر برکشی ماء معین.مولوی.فائده دیگر که هر خشتی کز این
برکنم ، آیم سوی ماء معین.مولوی.گر رسد جذبه خدا ماء معین
چاه ناکنده بجوشد از زمین.مولوی.گر اشتیاق نویسم به وصف راست نیاید
کز اشتیاق چنانم که تشنه ماء معین را.سعدی.عاشق صادق به زخم دوست نمیرد
زهرمذابم بده که ماء معین است.سعدی.

معنی کلمه ماء معین در ویکی واژه

الگو:آب گوارا
#

جملاتی از کاربرد کلمه ماء معین

ز دست و طبع تو بینم حیات و شادی خلق که آن چو چشمهٔ خضر‌ست و این چو ماء معین
ز لعلش آب حیوان زندگی یافت چو از کوثر درون ماء معین ریخت
نیست آتش هست آن ماء معین وآن دگر از مکر آب آتشین
یک جو روان ماء معین یک جوی دیگر انگبین یک جوی شیر تازه بین یک جو می حمرای تو
موج هر لحظه به زنجیر کشد ماء معین شیعیان ماتم کیست
ایا سپهر ادب را دل تو چشمه روز ایا بهشت سخا را کف تو ماء معین
با چه تقصیر ای سپه اندر لب ماء معینم بی‌معین و تشنه لب خواهید کردن سر جدایم
ز منظرگاه بالا چون ببینید روان در زیر او ماء معین را
حکمتی بشنو به فضل ای مستعین پاک چون ماء معین از بومعین
جنتی اینک عیان بر تخت و بخت ساحتت حور و مقصور و درخت طوبی و ماء معین