مأمور

هرکه روی از تو بتابد زو بتابد روی بخت هرکه مأمور تو شد بر کام دل گردد امیر

بار دیگر ز حق شود مأمور که کند نفخ صور صاحب صور

با قصد کار بنده مأمور را چه کار؟ در کارهای حق سخن از خیر و شر مکن

ابوالحسین مالکی گوید کی پرسیدم یکی را از آنک حاضر بوده بودند وقت مرگ خیرالنسّاج از کار وی، گفت وقت نماز شام بود که از هوش بشد پس چشم باز گشاد و بسوی خانه اشارتی کرد و گفت بباش، تو بنده مامور و من بندۀ ام مأمور، آنچه ترا فرموده اند از تو اندر نمی گذرد و آنچه مرا فرموده اند از من در میگذرد و آب خواست و طهارة کردو نماز شام بگزارد و بخفت و چشم فرا کرد و جان تسلیم کرد.

که بر بخرد این نکته روشن بود که مأمور زن کمتر از زن بود

اگر تسلیم گشتی ماورا را مطیع امر باید بود و مأمور

بود در وصف خوبان شعر جامی به امر عشق و المأمور معذور

باد تا حشر اشارات و ارادات ترا دهر مأمور شده ، چرخ مسخر گشته

ز مولی بر دعا شد عبد مأمور وگر نه بنده را هست از ادب دور

جهان بدنش مأمور بود مأمون را گرت بدیدی مأمون ترا شدی مأمور