معنی کلمه لیگاند در دانشنامه عمومی
تشکیل ترکیبات پیوندی از اوایل 1800s شناخته شده است؛ نیل فرنگی و copper ( مس ) - Vitriol ( تند و سوزاننده ) . پیشرفت اساسی غیرمنتظره زمانی رخ داد که آلفرد ورنر فرمول ها و ایزومرها را منطبق کرد. وی نشان داد که میان مواد دیگرهم که فرمول های ترکیبات زیاد کبالت ( III ) و کروم ( III ) را تشکیل می دهد؛ می توان این امر را درک کرد ؛ در صورتی که فلز شش لیگاند در یک هندسه 8 سطحی داشته باشد. اولین بار آلفرد استاک و کارل سامیسکی واژه «لیگاند» را به کار بردند؛ در رابطه با شیمی سیلیسیوم. این نظریه اجازه می دهد تا تفاوت میان کلراید یونی در کلرایدهای آمینه کبالت را بیان می کند و به شرح بسیاری از ایزومرهایی که در گذشته غیرقابل توضیح بوده اند؛ می پردازد. او اولین ترکیب پیوندی را که henol در ایزوم های نوری نامیده شد، تعیین کرد؛ با توقف نظریه ای که وابسته به یک شکل سه بعدی در آن ضرورتاً با ترکیبات کربن پیوند زده شده بود.
لیگاند (بیوشیمی). لیگاند ریشه لاتین دارد و معادل واژهٔ پیوند در فارسی است. در بیوشیمی و فارماکولوژی به ماده ای گفته می شود که با پیوند و ترکیب با یک بیومولکول یا یک گیرنده، هدف بیوشیمیایی خاصی را دنبال کند. به طور خاص یک لیگاند به عنوان ماشه برای یک عمل بیوشیمی به پروتئین هدف چفت شده و با آن یک ترکیب شیمیایی جدید ولی قابل برگشت را ایجاد می کند. به عبارت دیگر این ترکیب مانند هموگلوبین، یک پیوند دائمی و پایدار نخواهد بود و به بیان ساده تر پیوند لیگاند به پروتئین هدف، همانند استفاده از یک کلید برای بازکردن قفل است. پیوند لیگاند - پروتئین از طریق نیروهای بین مولکولی مانند پیوند یونی، پیوند هیدروژنی یا پیوند واندروالسی شکل می گیرد. هچنین می توان ترکیباتی از لیگاندها نظیر آلی - فلزی ها در نفت یافت. در فارماکولوژی لیگاند مبحثی مهم محسوب شده و برای گیرنده های لیگاند دو گروه اصلی آنتاگونیست و آگونیست دسته بندی می شود.