لیل و نهار

عمرت دراز باد که آمد طرب فزا با یاد روی و موی تو لیل و نهار عمر

روز و شب از زمانه برافتد اگر نهد منعت بروی سینه ی لیل و نهار دست

دگر سیاه نسازم نظر به هیچ کتاب نظر به دفتر لیل و نهار خویش کنم

به مبدعی که ز کلک بدیع قدرت خویش کشیده بر ورق دهر نقش لیل و نهار

هفت کوکب بر فلک گشته مبین در زمین در ده و دو برج پیدا گشته در لیل و نهار

هرکه در پیش تو بر خاک بمالد رخسار ملک کونین مسخّر بودش لیل و نهار

سر به سر، کار تو در لیل و نهار سعی در تحصیل جاه و اعتبار

من شب ز روز بی‌تو ندانم که فرق نیست از تیرگی میانه لیل و نهار من

صبح شکوفه چون کف سیل بهار رفت خوش موسمی ز کیسه لیل و نهار رفت

گر براندازی نقاب از روی روح افزای خود رخت بردارد ز کیهان زحمت لیل و نهار