لیز

به پالیزبان گفت کای پاک‌دین چه آگاهی استت ز ایران زمین

بازگردید و مبیزید آب اندر کفچلیز پند گیرید و مپیمائید با گز ماهتاب

ارکیده گوش‌ماهی گل ملی کشور بلیز است.

به سیف ذی الیزن، آیین بندگی تو فرض به حاتم بن عدی، شکر نعمتت محتوم

لیک ایشان غافلند از گردش چرخ بلند تا تو اندر پیش ایشانی چو سیف ذوالیزن

چنین گل به پالیز شاهان مباد چو باشد نیاید ز پالیز یاد

نبینی که دَه یک‌ دهان خراج به دهلیز درویش دزدند باج؟

پیامی فرستاد نزدیک گو که ای تخت را چون بپالیز خو

ور باز رسانند بدان مجلس خرم ایشان سر خر باشند، آن مجلس پالیز