لیت

زلف تو دراز خوشتر آید زانروی کان شب که بود با تو دراز اولیتر

لیتنی یوما اخر میتا فی فیه ان فی موتی هناک دوله لا ترتجی

بازار معالیت روا باد ، که از خلق من بنده بجز نزد تو بازار ندارم

چون صبح دمی اگر برآرم از جان رسواگردم خموشیم اولیتر

من ندیدم در جهان جست و جو هیچ اهلیت به از خوی نکو

ای یافته از چهره تو حسن کمالی داده است جمالیت خدا و چه جمالی

شب رنج ولیت روز شود گل به دست عدوت خار شود

جسن و ناز و عشوه خواهد هر دم از شرم ادب حسن اهلیت دهد آزاد محبوب مرا