لیبریا
معنی کلمه لیبریا در فرهنگ فارسی
نام جمهوری کنار گینه بافریقا موسس بسال ۱۸۲۲ میلادی .بمساحت ۹۴۵٠٠ هزار گز مربع است .
معنی کلمه لیبریا در دانشنامه عمومی
در ۱۸۲۱ و ۱۸۲۲ انجمن کوچ نشین آمریکا، لیبریا را برای استقرار بردگان آزاد شده بنیاد گذاشت.
در ۱۸۴۷ در لیبریا اعلام جمهوری شد. سیاهپوستان مهاجر آمریکایی بر آفریقایی های محلی چیرگی یافتند و این چیرگی را به دور از ساحل گسترش دادند.
از ۱۸۷۸ تا ۱۹۸۰ قدرت در دست رؤسای جمهوری از حزب ویگ واقعی، از جمله ویلیام تابمن ( رئیس جمهور از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۱ ) بود. جانشین وی، ویلیام تالبرت طی کودتایی به رهبری ساموئل دو ترور شد. ساموئل دوئه نخستین لیبریایی با نیاکان محلی بود که حکومت کرد.
در کودتایی در سال ۱۹۹۰، ساموئل دوئه سرنگون شد. جامعهٔ اقتصادی کشورهای غرب آفریقا به منظور ایجاد نظم از چندین کشور منطقه ای سرباز گسیل کرد، ولی جنگ داخلی که در آغاز میان دو نیروی شورشی بود، به رغم آتش بس ادامه داشت، این جنگ داخلی ۱۴ ساله در سال ۲۰۰۳ پایان یافت و باعث کشته شدن حدود ۲۵۰ هزار نفر شد.
در سال ۱۹۹۹، غنا، نیجر و دیگر کشورها، لیبریا را به دلیل پشتیبانی شورشیان سیرالئون محکوم کردند. در همین زمان چارلز تیلور نیز گینه را به طرفداری از آشوبگران شمال لیبریا متهم کرد.
اختلاف بر سر نتیجهٔ انتخابات ریاست جمهوری لیبریا موجب بروز بحران سیاسی دراین کشور شده بود بطوری که ناظران از احتمال از بین رفتن دموکراسی شکننده حاکم بر این کشور را که به درگیری های ۱۴ساله پایان داد، نگران بودند.
معنی کلمه لیبریا در دانشنامه آزاد فارسی
مونروویا، پایتخت کشور مونروویا، پایتخت کشور موقعیت. کشور لیبریا قدیمی ترین جمهوری افریقا است. این سرزمین در افریقای غربی و در ساحل اقیانوس اطلس، بین کشورهای سیرالئون در غرب، گینه در شمال، ساحل عاج در شرق، و اقیانوس اطلس در جنوب غربی جا دارد. مساحت این کشور ۹۷,۷۵۴ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر مونروویا است.سیمای طبیعی. جلگۀ ساحلی لیبریا، معروف به گِریْن کوست (ساحل غله)، پست و باتلاقی و متشکل از مرداب های متعدد است. خط ساحلی این ناحیه از انتهای جنوب شرقی به دماغۀ پالماس و از سوی دیگر به دماغۀ مونت در مرز سیرالئون منتهی می شود. ارتفاعات شمالی و شرقی، مرز میان کشورهای گینه و ساحل عاج را تشکیل می دهند و کوه نیمبا با ارتفاع ۱,۸۵۰ متر در نقطۀ مشترک مرزی سه کشور لیبریا، ساحل عاج، و گینه بلندترین نقطۀ این کشور محسوب می شود. رودخانه های بسیاری، که از این ارتفاعات می گذرند، به سوی جنوب غربی روان می شوند و پس از عبور از دره های ژرف نواحی مرکزی و پشت سر گذاردن جلگۀ ساحلی به اقیانوس اطلس می ریزند. رودخانه های مرزی مانو، در مرز سیرالئون، و کاوالی، که بخشی از مرکز کشور ساحل عاج را تشکیل می دهد، و نیز رودخانه های سِستوس، سَنت جان، سَنت پُل، و لوفا، این کشور را مشروب می کنند. لیبریا به سیزده بخش (کاونتی) تقسیم می شود و مهم ترین شهرهای آن عبارت اند از بیوکنِن، زوئدرو، هارپِر، و بِنسون ویل. اقلیم لیبریا بسیار گرم و مرطوب است. موسم بارندگی آن از اردیبهشت تا مهر و فصل خشک آن کوتاه و از اواسط تیر تا مرداد است. میانگین دمای سالانۀ نواحی ساحلی در دی ماه۲۶.۱ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۴.۵ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۵,۱۳۸ میلی متر است. اراضی شمالی این کشور پوشیده از جنگل است و برخی از گونه های حیات وحش آن عبارت اند از پیگمی، شمپانزه، اسب آبی، و تمساح.
اقتصاد. گاو، گوسفند، بز، خوک و چوب از اقلام صادراتی لیبریا است. ماهی از صادرات مهم این کشور به شمار می آید و تولید برنج فقط به اندازه نیاز داخلی است. آهن از عمده ترین اقلام صادراتی لیبریا است و الماس و طلا نیز از دیگر کانی های مهم این کشور محسوب می شوند. سیمان، سیگار، نوشابه، و روغن نخل برخی از فرآورده های صنعتی آن به حساب می آیند. مونروویا مهم ترین بندر لیبریا است و شبکۀ راه های زمینی آن فاقد کیفیت لازم است؛ راه آهن آن نیز به حمل مواد معدنی اختصاص دارد.
حکومت و سیاست. نوع حکومت لیبریا جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. مجلس نمایندگان آن ۶۴ عضو، و مجلس سنای آن ۲۶ عضو دارد. دورۀ نمایندگی آن ها و نیز دورۀ ریاست جمهوری این کشور پنج سال است و رئیس جمهور مسئولیت اجرایی و تشکیل هیئت دولت را برعهده دارد.
مردم و تاریخ. جمعیت لیبریا حدود ۳,۹۹۴,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۴۰.۸ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این سرزمین ۲ درصد است و ۹۵ درصد از جمعیت از قبایل گوناگون افریقایی اند و ۷۰ درصد از آنان از باورهای قبیله ای پیروی می کنند. ۶۱ درصد از مردم این کشور روستانشین اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. ساکنان لیبریا را اقوام مختلف افریقایی تشکیل می دهند. تجارت برده موجب شد منطقۀ مزبور، که در آن زمان ساحل غله نامیده می شد، خالی از سکنه شود. با لغو برده داری در ۱۸۶۵، بسیاری از بردگان سیاه پوست خواستار بازگشت به افریقا و تشکیل کشوری مستقل شدند. جامعۀ سیاه پوستان امریکا در ۱۸۲۱ بخشی از اراضی جنوبی سیرالئون را خریداری کردند و به یاد بود همکاری ها و مساعدت های جیمز مونرو، رئیس جمهور وقت امریکا، شهر جدیدی با نام مونروویا در ساحل غله بنا نهادند و سیاهان آزادشدۀ امریکایی را به سرزمین مزبور فرستادند. آنان در آن سرزمین جامعۀ مستقلی تأسیس کردند و در ۱۸۲۱ با همکاری امریکا نخستین قانون اساسی خویش را تدوین نمودند و سرزمین خود را لیبریا، (یا سرزمین آزادگان) نامیدند. لیبریا در ۲۶ ژوئیۀ ۱۸۴۷ از امریکا جدا شد و استقلال خود را اعلام کرد.
معنی کلمه لیبریا در دانشنامه اسلامی
لیبریا کشوری است در غرب افریقا. مساحت این کشور ۹۷.۷۵۴ کیلومتر مربع است. بر اساس سر شماری سال ۲۰۰۹ میلادی جمعیت لیبریا ۳.۹۵۵.۰۰۰ نفر بوده است. این کشور در سال ۱۸۴۷ تشکیل شد و حکومت آن اکنون جمهوری است. زبان رسمی لیبریا انگلیسی و واحد پول آن دلار لیبریا است.
شهر مونروویا با جمعیتی نزدیک به یک میلیون نفر بزرگترین شهر و پایتخت لیبریا است.
جملاتی از کاربرد کلمه لیبریا
مدیر بنیان‌گذار و مدیر اجرایی آواز ریکن پیتل کانادایی- انگلیسی است. او در دانشکده بیلیول دانشگاه آکسفورد در رشته سیاست، فلسفه و اقتصاد تحصیل کرده‌است و مدرک کارشناسی ارشد سیاست عمومی از دانشگاه هاروارد دارد. او در گروه بحران بین‌المللی در سراسر جهان مثل سیرا لئون، لیبریا، سودان و افغانستان کار کرده‌است و بیان کرده‌است که در این مکان‌ها: «او یاد گرفته‌است که چه طور نیروهای شورشی را پای میز مذاکره بیاورد، بر انتخابات نظارت کند، اعتماد عمومی را به نظام سیاسی که قبلاً فاسد بوده برگرداند و نیروهای خارجی که تحریک می‌شوند را تشخیص بدهد». بعد از آن او به آمریکا بازگشت و برای کار در مووآن‌دات‌ارگ داوطلب شد و در آنجا با ابزار آنلاین برای این گونه فعالیت‌ها آشنا شد.
سایر رهبران انقلاب فرانسه مستقیماً تحت تأثیر متن اعلامیهٔ استقلال قرار گرفته بودند. بیانیهٔ استان فلاندر (۱۷۹۰) نخستین اقتباس خارجی از اعلامیهٔ استقلال بود. برخی دیگر از اقتباس‌ها عبارتند از اعلامیهٔ استقلال ونزوئلا (۱۸۱۱)، اعلامیهٔ استقلال لیبریا (۱۸۴۷)، اعلامیه‌های جدایی ایالات مؤتلفهٔ آمریکا (۶۱–۱۸۶۰)، و اعلامیهٔ استقلال ویتنام (۱۹۴۵). این اعلامیه‌ها در اعلان استقلال کشوری تازه تأسیس همان روش اعلامیهٔ استقلال ایالات متحدهٔ آمریکا را تکرار کردند، بی‌آنکه الزاماً فلسفهٔ سیاسی آن را تصدیق کنند.
ادوارد ویلموت بلایدن (۳ اوت ۱۸۳۲–۷ فوریه ۱۹۱۲) یک معلم، نویسنده، دیپلمات و سیاستمدار لیبریایی بود که عمدتاً در غرب آفریقا فعال بود. او در هند غربی دانمارک به دنیا آمد و به موج مهاجران سیاه‌پوست از قاره آمریکا که به این کشور مهاجرت کردند پیوست. بلایدن در اوایل قرن بیستم به مدت پنج سال در مستعمره بریتانیای آفریقای غربی سیرالئون معلم شد. نوشته‌های او در مورد پان آفریقایی‌گرایی در سراسر آفریقای غربی اثرگذار شد و در کشورهایی مانند ایالات متحده نیز مورد توجه قرار گرفت. او معتقد بود که صهیونیسم الگویی برای آنچه او اتیوپییسم می‌نامید است و آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار می‌توانند به آفریقا برگردند و در بازسازی این قاره کمک کنند.
در ۱۹ نوامبر، این پیش‌نویس حمایت این کشورها را حاصل کرد: بنین، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، جمهوری دومینیکن، مصر، اریتره، گینه، اندونزی، ایران، قزاقستان، کنیا، لیبریا، مالی، نیجر، نیجریه، پاکستان، سنت کیتس و نویس، سنت وینسنت و گرنادین‌ها، سیرالئون، سومالی، سودان جنوبی، اوگاندا، تانزانیا، زامبیا و زیمبابوه. متعاقباً به رای گذاشته شد که نتیجه آن مثبت بود: ۱۱۹ رای موافق، ۷ رای مخالف (آسترالیا، هنگری، اسرائیل، زیلاند جدید، سویدن، پادشاهی انگلستان، ایالات متحده آمریکا) و ۴۹ رای ممتنع.
عرض اقیانوس اطلس از ۲٬۸۴۸ کیلومتر میان برزیل و لیبریا تا ۴٬۸۳۰ کیلومتر میان آمریکای شمالی و آفریقا متغیر است.
سه سال بعد در سال ۱۷۹۱، قانون اساسی لهستان-لیتوانی و قانون اساسی فرانسه تهیه و به اجرا گذاشته شد. پادشاهی بلژیک (۱۸۳۱)، لیبریا (۱۸۴۷)، لوکزامبورگ (۱۸۶۸) و کنفدراسیون سوئیس (۱۸۷۴) از نخستین کشورهایی بودند که پس از آن اقدام به تدوین قانون اساسی برای خود نمودند.
بلایدن در جوانی به دلیل استعداد و انگیزه اش شناخته شد. او توسط جان ناکس، وزیر پروتستان آمریکایی در سانکت توماس آموزش دیده و راهنمایی شد و او را تشویق کرد که تحصیلات خود را در ایالات متحده ادامه دهد. در سال۱۸۵۰ بلایدن به دلیل نژادش از پذیرش در سه مدرسه علمیه شمالی امتناع کرد. ناکس او را تشویق کرد که به لیبریا برود، مستعمره ای که انجمن استعمار آمریکا برای رنگین پوستان آزاد ایجاد کرده بود. بلایدن در سال۱۸۵۰ مهاجرت کرد و حرفه و زندگی خود را در آنجا گذراند. او در خانواده ای سرشناس ازدواج کرد و خیلی زود به کار روزنامه‌نگاری پرداخت. ایده‌های بلایدن تا به امروز اثرگذار هستند.
از دسامبر ۲۰۲۳، سواحل گالیسیا با یک بحران زیست‌محیطی مواجه است. این بحران به دلیل نشت میلیون‌ها توپ پلاستیکی کوچک سفید از کشتی توکونائو با پرچم لیبریا است که شش کانتینر از این مواد را را در نزدیکی ویانا دو کاستلو در کشور پرتغال از دست داد.
نیروی دریایی اسرائیل امروز سه‌شنبه (۱۵ مارس / ۲۴ اسفند) یک کشتی را که مبدا حرکت آن سوریه و مقصدش بندر اسکندریه در مصر بود، در ۳۲۰ کیلومتری مرز اسرائیل در دریای مدیترانه متوقف کرد. این کشتی با پرچم لیبریا حرکت می‌کرده است. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، گفت که سلاح‌های کشف شده در کشتی متعلق به ایران است و قرار بوده این سلاح‌ها به دست سازمان فلسطینی حماس در نوار غزه برسد. دولت ایران اتهام مطرح‌شده را رد کرده‌است. دویچه‌وله فارسی، بی‌بی‌سی فارسی
وی همچنین در تیم ملی فوتبال لیبریا بازی کرده‌است.