لکه

کز دو عالم همین وصال تو بس بلکه یک پرتو از جمال تو بس

چون نه او را کردی از کس انتزاع بلکه خود کردیش از وهم اختوراع

گرنداد اینجا درآنجا آن دهد بلکه آنجا بیش صد چندان دهد

کام دل گرچه شد از شور غم عشق تو تلخ جان شیرین منی بلکه ز جان شیرینتر

پس پیدا شد که جمال دو است: ظاهر و باطن. و جمال صورت باطن محبوب است هم چون ظاهر، بلکه محبوب تر است نزدیک آن که اندکی عقل دارد.

گنج موافق نه بلکه رنج منافق هر دو به جان بخش ابر دستش اندر