لوی

دستش به جان نمی‌رسد، ار نی به جای آب می‌کرد جان خویشتن اندر گلوی تو

خود یاری و یار آتشین خوی جایت دل و جای دل به پهلوی

از مصیبت گریه بر پیر و جوان می‌افکند دیدن طفلان دیگر شاد در پهلوی او

نه چه پهلوی عایشه بشکست گفت پیغمبرش که بردی دست

قصّاب چو گوشت از سر دست بداد در پهلوی دل زد که خریدار افتاد

زین گریه ها که هست گره در گلوی من پیدا شود دو زخم نمایان به روی من

مسی از زر بپالوی و می لافی چه سود اینجا؟ که رسوا گردی ای لافی چو سنگ امتحان بینی

فرستادگان آمد از هر سوی ز هر نامداری و هر پهلوی