لوچ

خویشتن را بزرگ می بینی راست گفتند یک، دو بیند لوچ

برند اکثر نورستگان درین منزل چو سبزه بر طرف لاله زار زیلوچه

درون منظره ی چار طاق لاله فکند نسیم صبح ز مشک تتار زیلوچه

گاو نفست گر در اصطبل هواست گاو قربان کردنت لوچ و هباست

چو سرو میل چمن کن که گلرُخ چمنی ز چهره افکندت بر گذار زیلوچه

نمونه از تو گرفتم چو نقش می بستم بنام صدر تو ای نامدار زیلوچه

حدیثم ارچه چو زیلوچه افکنی بر خاک قبول کن ز من خاکسار زیلوچه

نگر که بالش زربفت و نطع زیلوچه زکتم غیب که میآورد بصدر صدور

پلنگ از نهالی نمودن عیان ززیلوچه هم شیرهای ژیان