لولی

هندوی طره‌ات چه رسن باز لولییست لولی گری طره طرارم آرزوست

عشقی نبود چو عشق لولی و گدای افگنده کلاه از سر و نعلین از پای

گر دل بهوای لولیی برجوشد صد ترک برو عرضه کنی ننیوشد

ز حدیث سفر و وعده ملولیم ملول وعده و عشوه مرا کشت حدیثی دگرآر

از زندگی ام چرا ملولی شمشیر جفا مگر نداری

گویند ز دل به دل بود راه ولی ما مایل و تو ز ما ملولی چونست

کرد لولی دست خود در خون من خون من در دست آن لولی فسرد

هم‌چنین برمی‌شمر تازه و کهن ور ملولی رو تو کار خویش کن

ایکیمیز شیرین یاتاردیق یوخودا ( لولی ) آتارکن

گاهی که سوی شهر تو را اوفتد گذر گردی تو پای کار به ارباب لولیان