معنی کلمه لواطه در لغت نامه دهخدا
لواطة. [ ل ِ وا طَ ] ( ع مص ) لوط. لِواط. کار قوم لوط کردن. ( منتهی الارب ). اِغلام کردن. از راه پس رفتن زن یا مرد را. غلامبارگی. تازبازی. بچه بازی :
می و قمار و لواطه به طریق سه امام
مر ترا هر سه حلال است هلا سر بفراز.ناصرخسرو.صوفئی باشد به نزد این لِئام
الخیاطة و اللواطة و السلام.مولوی.اِغتلام ؛ لواطت کردن. || به گل درگرفتن و گل اندود کردن حوض را. || چسبیدن به دل و دوست گردیدن. || تیر انداختن. || چشم زخم رسانیدن. || پنهان کردن چیزی را. ( منتهی الارب ).