لواش

چو غالب گشت بر بهلول سوداش زُ بَیده داد بریانی و حلواش

ما حطّک الواشون من رتبة عندی و لا ضرّک مغتاب‌

اکثر مردم روستا در شهر زندگی می‌کنند اما در فصلهای بهار و تابستان با توجه به اینکه روستا دارای آب و هوای خوش و کم نظیری می‌باشد جمعیت روستا افزونتر می‌گردد.. پیشه اصلی بیشتر مردم روستا باغداری است و محصولاتی از قبیل گیلاس، آلبالو، انواع سیب، گلابی، هلو، گردو، فندق، انواع آلو و بسیاری از میوه جات متنوع و همچنین سایر فراورده های این میوه ها منجمله شیره ، لواشک و... را تولید می‌کنند.

ماحطلک الواشون عن رتبه عندی و ما ضرک مغتاب

پی حلواش قند و مغز بادام گرفتی از لب و دندان او وام

پس از شکست صفویان، سرتیپ لواشف با ۴ گردان نیروی منظم برای جانشینی سرهنگ شیپوف اعزام شد. با ورود لواشف به گیلان در سپتامبر ۱۷۲۳، وی با شدت به سرکوب مخالفان پرداخت. در وضعیت تهاجم روزافزون روسیه، شاه طهماسب دوم وارد مذاکره با آنان شد. چندی بعد در ۱۲ سپتامبر ۱۷۲۳ میلادی، با امضای عهدنامه سنت پترزبورگ تمام سرزمین‌های قفقاز شمالی، قفقاز جنوبی، گیلان، مازندران و استرآباد به روسیه واگذار شد.

ارمنیان دوران باستان لواش‌های ضخیم را (شاوت)، یا (شوت)، می‌نامیدند. در حفاری‌های کارمیربلور نان پخته هم بدست آمده‌است. نوعی نان نیز که از آرد ارزن تهیه شده بود کشف شده‌است و شکل بیضوی داشته و در مرکز دارای سوراخ است. شواهدی در دست است که قشر ثروتمند جامعه از نان گندم و طبقات پائین جامعه و بردگان از انواع نان‌های پست استفاده می‌کردند.

بخت کیالواشیر از نه فلک گذشت سایه به هشت جنت ماوا برافکند

چنین گفت با مردم خاوری که قلواش را می‌دهم سروری

این غذا را معمولاً با برنج ساده و یا نان هایی مانند رتی ، پاراتا یا نان لواش سرو می کنند.

لواشه باید و داغ و کلافه تا این خر دوباره رام شود تن دهد ببردن بار

ز آب تیغ کیالواشیری آتش اندر وغا فرستادی

کشور ارمنستان نان لواش را به عنوان میراث فرهنگی و معنوی کشورش در یونسکو ثبت کرد و ایران درخواست میراث مشترک داد. نان لواش با نام لَواش، لِواش و لَباش در بیشتر نقاط ایران شهرت دارد و پخته می‌شود که از نان‌های سنتی کهن ایرانیان است. بنا بر منابع اطلاعات کتبی، دست کم ۸۰۰ سال است که فقط از رواج و شهرت عام آن در ایران می‌گذرد. نزاری قهستانی شاعر (۶۴۵–۷۲۰ هجری قمری) در یکی از اشعارش چنین می‌گوید:

خشخاش که آرایش حلواش کنند گه در کف و گاه در دهن جاش کنند

زانکه فردا انبیا و اولیاش جمله ره جویند در زیر لواش