لنگردار

از تغافل کشت مژگان گرانخوابش مرا تیغ لنگردار، چندین پاس دم می داشته است؟

عشق می‌آرد دلِ افسردهٔ ما را به شور مطرب از طوفان سِزَد دریای لنگردار را

موج سازد خوش عنان دریای لنگردار را از دویدن کی شود مانع سلاسل عشق را

گرچه زیر تیغ لنگردار مسکن داشتم پای چون کوه از گرانسنگی به دامن داشتم

زخصم بردبار اندیشه بیش از تندخو دارم گران زخم است هر تیغی که لنگردار می باشد

ز خواب غفلت صیاد ایمن نیستم بر جان شکار لاغرم از تیغ لنگردار می‌ترسم

شد مسلسل بوی گل، زنجیر می‌باید مرا بند لنگرداری از تدبیر می‌باید مرا

تیغ لنگردار باشد بر سر آزادگان سایه بال هما هر چند چتر دولت است

بادبان بال و پر کشتی لنگردارست مده از دست درین قلزم خون دامن دل

فلک بیهوده می گردد طرف با آه گرم من سپر پوچ است با تیغی که لنگردار افتاده