لنگر انداختن

الندیل، پسرانش ایسیلدور و آناریون و حامیانشان به سرزمین میانی فرار کردند. الندیل در لیندون لنگر انداختند اما امواج ایسیلدور و آناریون را به خلیج بلفالاس و دهانهٔ رود آندوئین بردند. آنها در سال ۳۳۲۰ آرنور و گاندور را در سرزمین میانی بنا نهادند و «سنگ‌های جهان بین» یا پالانتیری (مفرد: پالانتیر) را از آن خود کردند. این گوی جهان بین را الف‌های تول ارسئا به همراه درخت سپید نومنور و دانهٔ نیملاث به فرمانروای آندوئینه داده بودند.

طبق « اثر لنگر انداختن»، معمولاً اولین گزینه‌های ارائه شده، تأثیر به سزایی را در انتخاب افراد بین گزینه‌های موجود دارند. زمانی که سوزن فکر و تصمیم‌گیری فرد، بر روی مورد خاصی گیر کند، تصمیم‌گیری‌ها و قضاوت‌های آتی وی، در طی مقایسه موارد موجود با مورد یا موارد اولیه شکل می‌گیرند.

در کتاب افسانه‌های ناتمام آمده است که الندیل پس از لنگر انداختن در سرزمین میانی به زبان کوئنیا می‌گوید: بیرون از دریای بزرگ به سرزمین میانی آمده‌ام. در این مکان پایداری می‌کنم. من و فرزندانم. تا پایان دنیا. سنت چنان شد که الندیل و ۳۸ نسل پس از او تا آراگورن دوم هنگامی که تاج گاندور را بر سر می‌گذاشتند این جملات را تکرار می‌کردند.

شب آمد سبک لنگر انداختند در آن روی دریا مکان ساختند

ز هر دو طرف لنگر انداختند به خاب و خورش گردن افراختند

ز کشتی همه لنگر انداختند ز هر در حکایت همی خواستند