لمان

خود بخود کفر محبت شود آخر ایمان کافر عشق تو گیرم که مسلمان شود

تو آن نه‌ای که کنی گاگاه سلمان را به نامه یاد و من این نانوشته می‌خوانم

در روی بتان چو نور وحدت دیدیم زنّار بریدیم و مسلمان گشتیم

تو روشن می‌کنی ماها چه آفاق و چه انفس را تو روزی می‌دهی شاها چه کافر چه مسلمان را

از تو کافر دل امید آب حیوان داشتم خود برای خوردن خون مسلمان آمدی

فدای یار کن این جان نازنین سلمان چه جان عزیزتر از یار نازنین باشد