لعبت

وگر راضی بدان شد لعبت نور که بوسیم استان دولت از دور

کز همه لعبتان حور نژاد میل تو بر کدام حور افتاد؟

رامش از ریشه‌های موسیقی کلاسیک فارسی شکوفا شده‌بود و حرفهٔ خود را رسماً در ۱۲ فروردین سال ۱۳۴۴ با ترانهٔ «پرستو جان» در برنامهٔ «یک شاخه گل» رادیو گل‌ها از سروده‌های لعبت والا آغاز کرد. نام رامش را داود پیرنیا برای او برگزید چون خوانندهٔ دیگری با نام آذر در آن هنگام فعالیت داشت

چو صبح این لعبت خاور نشیمن لوای شعله زد در دشت ایمن

جانا، چه گویم درد خود با تو که بهر جان من تو دل همان داری و من آن لعبت خارا همان

نگردی تا چو من شیدا به روی لعبت زیبا کجا آگه شوی جانا ز آسیب گرفتاری

به هر گوشه‌ای لعبتی می‌پرست به یاد جهانجوی ساغر به دست

تو آن بتی ، که زرویت همی خجل ماند نگار خامۀ مانی و لعبت آزر

ز تیمار آن لعبت زهره فعل ز هجران آن روی خورشید فر

چیست آن خوب لعبت ساده؟ نور رخسار دلبران داده

باد مر لعبتان بستان را کرد مشاطگی و زیبا کرد