لسان الغیب

معنی کلمه لسان الغیب در لغت نامه دهخدا

لسان الغیب. [ ل ِ نُل ْ غ َ ] ( ع اِ مرکب ) زبان نهان. || آنکه اسرار نهانی و پنهان گوید. || ( اِخ ) لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی. رجوع به حافظ شود. || نامی است که به دیوان شمس الدین محمد حافظ شیرازی داده اند بعلت تفأل ها که با آن کنند و گویند با واقع مطابقت کند.

معنی کلمه لسان الغیب در فرهنگ معین

(لِ نُ لْ غَ ) [ ع . ] (ص مر. اِمر. ) ۱ - آن که اسرار نهانی و پنهان گوید. ۲ - لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ غزل سرای نامی ایران .

معنی کلمه لسان الغیب در فرهنگ عمید

آن که اسرار نهانی گوید. &delta، لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی.

معنی کلمه لسان الغیب در فرهنگ فارسی

زبان نهان . یا آن که اسرار نهانی و پنهانی گوید .

معنی کلمه لسان الغیب در ویکی واژه

آن که اسرار نهانی و پنهان گوید.
لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ غزل سرای نامی ایران.

جملاتی از کاربرد کلمه لسان الغیب

مظهر من را لسان الغیب دان اوست اسرار دو عالم را زبان
من لسان الغیب دارم در زبان زان لسان الغیب خوانندم عیان
ز هفتم آسمان غیب آمد لسان الغیب اندر شان حافظ
گه باشتر نامه داری حالها در لسان الغیب داری قالها