لخج

خصم همی گویدم که عاشق زاری خیره چه لعب‌الخجل کنم که چنانست

تسوی السما وجهه بالشمس حین عات و حین زالت عرتها حمره الخجل

بر خیط باطل آید خورشید نیم روز لعب الخجل کنان ز ضمیر منوّرم

دست و کف و پای پیران پر کلخج ریش پیران زرد از بس دود نخج

وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ لو رد اهل العقوبة الی دنیاهم، لعادوا الی جحدهم و انکارهم، و لو رد اهل الصفاء و الوفاء الی دنیاهم لعادوا الی حسن اعمالهم. وَ لَوْ تَری‌ إِذْ وُقِفُوا عَلی‌ رَبِّهِمْ یا حسرة علیهم من موقف الخجل! و محل مقاساة الوجل! و تذکر تقصیر العمل، فهم واقفون علی اقدام الحسرة، یقرعون باب الندم، حین لا ینفعهم الندم، و حین یقول لهم الحق: أَ لَیْسَ هذا بِالْحَقِّ!

حکایت: احمد بن عبدالله الخجستانی را پرسیدند که: