لخت لخت

لخت لختم تشنه دیدار تست ای برق غم چون به کوی ما رسی بر جان تنها نگذری

به چشم اهل دل آن اشک اعتبار نداشت که لخت لخت جگر را به روی کار نداشت

دو رخساره وریش پرگرد و خاک زره لخت لخت وبرش چاک چاک

کسی کش دل ز هجران لخت لخت است ز یک لختیست گر مایل به تخت است

به گفتار او شه بنالید سخت فرو ریخت خون از مژه لخت لخت

گرچه مرا پشت چو سنگ است سخت دارم ازین بار دلی لخت لخت

نباشد به بازوی این کوه سخت شود روی و آهن ازین لخت لخت

همی نعره می‌زد درآورد سخت که می‌گشت دلها همه لخت لخت

گر لخت لخت شد جگر و پاره پاره دل با مدعی نگویم راز نهان خویش

زکریائی و مانده در درختی به تیغ عشق بیشک لخت لختی