لبیب

لب شیرین لبان را خصلتی هست که غارت می‌کند هوش لبیبان

۲۸- نهم تیر ماه ۱۲۸۷ : محمد علی شاه به دریابیگی تلگراف کرده و از او می‌خواهد که لبیب الممالک سر دبیر روزنامه مظفری را دستگیر و اعدام کند.

در شهر خویش هرکه مذلت همیکشد گر غربت اختیار کند خوانمش لبیب

گفت دراج الله الله مرگ سهل است ار شود همدم و همراز بی مغزان خردمندی لبیب

وی تحصیل علوم دینی را در سال ۱۳۲۱ در حوزه علمیه مشهد آغاز کرد؛ صرف و نحو را نزد علی‌اکبر دامغانی فرا گرفت و کتاب مغنی اللبیب را نزد محقق قوچانی خواند. معالم، لمعه و قوانین را نزد سید احمد یزدی آموخت و رسائل، مکاسب و کفایه را نزد هاشم قزوینی و بخشی از کفایه را نیز نزد مجتبی قزوینی فرا گرفت.

ز آفرین و ثنای تو میر خالی نیست زبان مرد زکی و دهان مرد لبیب

حکیم از نقطه موهوم غافل لبت آموخت لبی بر لبیبان

میان لیلی و مجنون نه آن مواصلت است که اطلاع بر آن اوفتد لبیبان را

آنچه باشد به عقل و فهم فریب که شود منکشف به فهم لبیب

به خود گفتم عجب نبود که نفرت کنند از صحبت لنبان لبیبان

همچنین آگه شد آن رند لبیب در مناره حیرت مرد غریب

ابراهیم بن عبدالرحمان بن ابی‌بکر شهرت‌یافته به ابن ازرق یمانی (؟ -۱۴۸۵م) پزشک یمنی در سدهٔ نهم هجری بود که از برای کتابش تسهیل المنافع فی الطب و الحکمة مشهور شد. او همچنین مغنی اللبیب حیث لا یوجد الطبیب را نگاشت.

مکن رفیقا دوری ز من در این سختی که سخت صعب بود دوری از رفیق لبیب