لاف و گزاف

و دیگرى میگوید که جبرئیل علیه السلام آمد و مرا بعرش برد و اینهمه لاف و گزاف، مثل دیدن مندیل خیال است.

کوهیا طاقت نداری تا به بینی آنجمال در پس دیوار تا کی می‌زنی لاف و گزاف

نوای لاف و گزافی که سنت شعر است زدم چنانکه دلم خون شد از پشیمانی

چهل سال شنیده ام ز تو لاف و گزاف آخر دردست عقل خوارت کردم

بخوردم سه زخم وی اندر مصاف ز من دور شد جمله لاف و گزاف

نغمه زهره سوز لاف و گزاف بسهیل و سها فرستادی

بهر صفه اش، صوفی یی سینه صاف زبان، پاکش از لوث لاف و گزاف

عرفی آهنگ دعای کن بس از این لاف و گزاف وجه کفاره بدست آر و دگر ژاژ مخای

در لاف و گزاف، رو به پیرم در روز مصاف شیر غرانم

از بادۀ عشق هر که گردید خراب بر لاف و گزافش اعتباری نبود