لاشخوار

معنی کلمه لاشخوار در لغت نامه دهخدا

لاشخوار. [ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) لاشخور. کرکس. مرغ مردارخوار. نسر. ( منتهی الأرب ).

(شْ خا ) ۱ - (اِ. ) جانوری که از اجساد حیوانات تغذیه می کند. ۲ - آن که از راه های نامشروع زندگی کند.

( صفت ) ۱- آنکه لاشه خورد . ۲- کرکس ۳- کسی که اموال دیگران را بجبر و حیله تصرف کند . ۴- آنکه از راههای نامشروع زندگی کند .

جانوری که از اجساد حیوانات تغذیه می‌کند.
آن که از راه‌های نامشروع زندگی کند.

چار فرشته را بخوان تا که بگسترند خوان کامده بهر استخوان کرکس و لاشخواره ای

طائر جانرا چه کنی لاشخوار نزد کلاغش چه نشانی؟ هماست

لعن بر اشراف و مفت‌خور کن و لعنت بر پدر شیخ لاشخوار علی‌جان

ز بی‌برگی درافتاده به حال احتضار اندر جهانخواران به گرد او چو جوقی لاشخوار اندر

طوطی نکند میل سوی مردار این عادت مرغان لاشخوار است

بمهمانخانهٔ آز و هوی جز لاشه چیزی نیست برای لاشخواران واگذار این میهمانی را