معنی کلمه لاحق در لغت نامه دهخدا
لاحق. [ ح ِ ] ( اِخ ) نام اسب معاویةبن ابی سفیان. || نام اسب غنی بن اعصر. || نام اسب حازوق خارجی. || نام اسب عتیبة. || نام اسب حارث. || لاحق الاصغر اسپی است مربنی اسد را. ( منتهی الارب ).
لاحق. [ ح ِ ] ( اِخ ) ابن الحسین بن عمران [ ابن ] ابی الورد. قدم علینا سنة احدی او اثنین و ستین و رأیته بنیسابور احد الطوافین. حدثنا ابوالحسین لاحق بن الحسین بن عمران بن محمدبن ابی الورد البغدادی قدم علینا فی ذی القعدة سنة ستین و ثلاثمائة ثنا ابراهیم بن عبد الصمدالهاشمی ثنا ابومصعب ثنا مالک عن الزهری عن انس ان النبی ( صلعم ) دخل مکة و علی راسه مغفر. حدثنا ابوعمر لاحق بن الحسین فی قدمته الثانیة فی ذی الحجة سنة اربع و ستین ثنا ابوسعید محمدبن عبدالحکیم الطائفی بها ثنا محمدبن طلحةبن محمدبن مسلم الطائفی ثنا سعیدبن سماک بن حرب عن ابیه عن عکرمة عن بن عباس قال قال رسول اﷲ ( صلعم ) اذا احب اﷲ انفاذ امر سلب کل ذی لب لبه. اخبرنا خیثمةبن سلیمان اجازة و حدثنیه عنه لاحق بن الحسین ثنا عبیدبن محمد الکشوری ثنا محمدبن بحیی بن جمیل ثنابکربن الشرود ثنا یحیی بن مالک بن انس عن ابیه عن الزهری عن انس عن النبی ( صلعم ) قال لایخرف قاری القرآن. ( ذکر اخبار اصفهان چ لیدن 1934 ج 2 ص 342 - 343 ).
لاحق. [ ح ِ ] ( اِخ ) ابن حمید مکنی به ابومجلز. تابعی است. سلیمان التیمی و عمران بن حدیر از او روایت کنند.