لئیم

هیچ غم نیست اگر دزد لئیم افکند رخنه به بستان یتیم

آن دل بازتر از دست کریمم یارب چون پسندی که شود تنگتر از چشم لئیم

چو نازِ نان ز لئیمان کشم، حذر زین نان چو ناز نان کشم از نزد نازنینان به

او تیغ میزند که لئیمان چنین کنند من صبر می کنم که کریمان چنین کشند

وقتی کریم در حجاب باشد پس فضل کریم بر لئیم چیست

با مردم کریم بپیوند و دوست باش وز مردم لئیم چو از دشمنان ببر

نه بر سرم ز کریمان دهر منت لطفی نه بر دلم ز لئیمان شهر گرد ملالی

نیست این وادی چنین سهل ای سلیم سهل پنداری تو از جهل ای لئیم

این بود خوی لئیمان دنی بد کند با تو چو نیکویی کنی

همت او خسیس و طبع لئیم همه آفاق را حریف و ندیم

ز ابنای جهان ناید گشاد کار محتاجان که دست این لئیمان، پای خواب آلوده را ماند