لئام

هر آن کو در حضیضش شد اقامت ز وصل کل جدا ماند از لئامت

لیکن از این ناله هم دریغ ندارم تا نکشد کار عاشقان به لئامت

بساط جود بدانگونه همش‌گسترد که منقبض نشود عرق بر جبین لئام

آتش دوزخ بود بر تو حرام همچو آن جنت به کفار لئام

نه هیچ بالد از مدح ناقدان بصیر نه هیچ نالد از قدح ناکسان لئام

در در خاص آی به دین و مرو از پس دنیا چو خسان و لئام

تا چند بفرمان لیاخوف درین شهر بام و در ما سخره مشتی زلئام است

آزاده و کریم بیالاید از لئیم چون دامن قبات نیفشانی از لئام

از لئامت نظر بباید دوخت ترک اسراف هم بباید کرد

افتاده‌ایم سخت به دام در جنگ این گروه لئام