قیرگون

حبیب گفتی که: استادم وکارفرمایم، سیم، حواله به روز آدینه کرده است. آن یک هفته، عیال و فرزندان منتظر می ماندند. چون روز آدینه آمد و خورشید رخشان سر از برج قیرگون خود برزد، حبیب از خجالت کنجی رفت و می نالید و می گفت: ای دستگیر درماندگان حبیب را خجل مگردان.

همه دشت هندو بُد از زیر نعل تن قیرگونشان ز خون گشته لعل

چون کلکش آب برکشد از بحر قیرگون بارد چو ابر دانه در خوشاب حسن

همه روی دریا شده قیرگون همه روی صحرا شده جوی خون

از آن حال شد قیرگون چهر مهر به پا گشت شیون به کاخ سپهر

چو خورشید زان چادر قیرگون غمی شد بدرید و آمد برون

شب آمد جهان قیرگون شد به رنگ همی بازگشتند یکسر ز جنگ

موسی قهر ترا دستی‌ست کاندر لیل تار فرق گیتی را ز جعد قیرگون کل می‌کند

شبی چون دل خویشتن قیرگون نشست از بر کوه پیکر، هیون

با این که ملموس‌ترین نتایج آلودگی را می‌توان در سواحل دید اما مرکزی‌ترین نقاط اقیانوس هم از این خطر در امان نمی‌مانند. به‌طور مثال ترهیردال کاشف و دانشمند نروژی و همراهانش توده‌هایی از ماده‌ای قهوه‌ای تا سیاه قیرگون یا آسفالت مانند از شنریزه‌هایی را که در مرکز اقیانوس اطلس پخش شده بودند، مشاهده کرد. آلودگی به حدی بود که او آن مکان را به خروجی فاضلاب شهری شباهت داده بود.

آب در آن قیرگون خاک مخمر به خون فتنه در آن رهنمون مرگ در آن راهبر