قوه

همه دیوان صفت قوهٔ خود جمع کنند

صبح ست خوش بود قدحی بر شراب زد یاقوت باده بر قوه آفتاب زد

گفتم ایدوست شدم عاشق آن روی چو ماه گفت لاحول و لا قوه الا بالله

ای بسا اندیشه‌ای کز قوه می‌ناید به فعل عالم افکار را تسخیر کردن مشکل است

و به این جهت در صاحب غضب، موعظه و نصیحت اثری نمی بخشد بلکه پند و موعظه، درشتی و شدت را زیاد می کند و حرکت قوه غضبیه به این جهت امری است که هنوز واقع نشده است بلکه محتمل الوقوع است و به جوش آمدن شعله غضب، به جهت دفع آن است، یا به سبب امری است که واقع شده، و حرکت آن به جهت انتقام است.

بجز یک قوه بیچون که هست آن اصل کاف و نون مجو چیزی ز سی و دو که اصل کن فکانستی

و یا کدام جهان کرده است تربیتت که در تو قوه حمل جهان عزوعلاست

بود از بهر خاص الخاص در کیش برون رفتن ز حول و قوه خویش

نقطه اول که قوه خواند ابن‌مریمش صوت و نطق و حرف و قوت همچنان ما بوده‌ایم