قوصره

گر جای گیر نیست چو جسم این لطیف جان تن را چرا تهی است میانش چو قوصره

پیش ظاهربین چه قلب و چه سره او چه داند چیست اندر قوصره

از حقیقت خبرت نیست که چون خواهد بود تو بدان علم و هنر قوصره ابلیسی

دریده پهلوی همیان از آن زر بسیار دریده قوصره‌هاشان ز بار قند و نبات

دو قوصره همی به سفر خواست رفت جانت زان بر گرفت سفرهٔ در خورد مطهره

یک قوصره پر دارم ز سخن جان می‌شنود تو گوش مکن