معنی کلمه قنینه در لغت نامه دهخدا
قنینة. [ق ُ ن َ ن َ ] ( اِخ ) دهی است به دمشق. ( منتهی الارب ).
قنینه. [ ق ِن ْ نی ن َ / ن ِ / ق ِ نی ن َ / ن ِ ] ( از ع ، اِ ) قِنینة. آوندی که شراب در آن پر کنند، مثل شیشه و صراحی و غیره. ( از آنندراج ) :
صبح چو کام قنینه خنده برآورد
کام قنینه چو صبح لعل تر آورد.خاقانی.دست پیاله بگیر قد قنینه بپیچ
گوش چغانه بمال سینه بربط بخار.خاقانی.