قنوع

زهی ملک سیری‌ کز کمال قوت نفس چو سالکان مجرد گرفته پیشه قنوع

گر به قرب ما قنوعی در محبت شو حریص ور به وصل ما عجولی در بلا شو بردبار

راحت و امن و عافیت گر طلبی درین جهان زهد و قنوع پیشه کن مملکت رضا طلب

به خاکپای عزیزت هنر چنان خوار است که مال درکف فیاض و زر به چشم قنوع

لمال المرء یصلحه فیغنی مغافره اعف من القنوع‌

و‌گر به چشم تو خوارم چو سیم و زر مگذار که خوارتر شوم از کثرت سؤال قنوع

از حریصی کم دران روی قنوع وز تکبر کم دران چهرهٔ خشوع

ز هر عطیه به جز وصل پادشاه قنوع بهر بلیه به جز هجر شهریار صبور