قنق

قره‌خانیان چندین بار توسط قوای ارسلان یبغو شکست خوردند. ارسلان همچنین علی‌تگین را در جریان جنگ داخلی قره‌خانیان پشتیبانی می‌نمود. سرانجام در سال ۱۰۲۵ سلطان یوسف قدیر، از سلطان‌های قره‌خانی با محمود غزنوی دیدار کرد و ائتلافی علیه قنق‌ها تشکیل داد. این تهدید برای ایل قنق بسیار بزرگ بود و باعث شد که ارسلان ایل خود را به صحرا منتقل کند. با این وجود ارسلان و پسرش قُتَلمیش توسط محمود غزنوی به اسارت گرفته شدند. دو داستان مختلف از اسارت این دو بازگو شده‌است. در یکی از آنها این دو تسلیم می‌شوند و در دیگری محمود با ترفندی موفق به اسارت گرفتن آنها می‌شود.

ارسلان یبغو (متوفی ۱۰۳۲) از امیران ترک‌تبار قبیله قنق بود؛ قبیله‌ای که اعضای آن بعدها امپراتوری سلجوقی را بنیاد نمودند.

چون راه رفتنی‌ست توقف هلاکت‌ست چونت قنق کند که بیا خرگه اندرآ

ای ماه بیرون از افق ای ما تو را امشب قنق چون شب جهان را شد تتق پنهان روان را کار شد

ما به جمع از منزل قنقور الانگ باز گشتیم از فلک بگذشته بانگ

باز باد اندر فتاد این سراسقنقوز را پاره بتوان کرد گویی بر سر او گوز را

چو عقل عقل قنق شد درون خرگه جسم عقول هیچ ندارد مجال در دیده

خاطرش شد سوی صوفی قنق اندر آن سودا فرو شد تا عنق

شد از تیغ‌ شجاع ‌السلطنه دشت قرابوقا ز خون قنقرات زشت‌سیرت بحر پهناور

آن یکی را بیگهان آمد قنق ساخت او را هم‌چو طوق اندر عنق

لولیکان قنق در کف گوشه تتق وز تتق آن عروس شاه جهان آمدند

داد ده ای عشق مرا وز در انصاف درآ چون ابدا آن توام نی قنقم رهگذری