قنطره

خبر ندارد این غافل بی‌حاصل که نماز شعار اسلام است و زکاة قنطره دین. هر کرا بینی که ظاهرش از حلیت و زینت این دو فرمان مهمل است، بدانکه باطنش از عقیده دین معطّل است. نماز مقام مناجات است و ترقّی درجات و سبب نجات. زکاة پیرایه شریعت است و نور قیامت و قانون کرامت. بنده مؤمن موحّد چون خطاب شرع و امر حقّ در فرائض نماز و زکاة بر وی متوجّه گردد بر گزارد آن و محافظت حدود و اوقات آن مواظبت نماید بجدّی بلیغ و جهدی تمام شرائط جواز و شرائط قبول در آن بجای آرد، لا جرم ظاهر او پیراسته ادب دین گردد و باطن او آراسته صدق و اخلاص.

گر بسازد مسجدی یا قنطره می کند هنگامه را در هر کره

سخن خوب و نکته سره گفت عارفی کالمجاز قنطره گفت

هزار قنطره ابن حسام در راه است مگر به منزل مقصود ره برم به حدیث

که تواند از تو برگشت مجاز یا حقیقت که ره حقیقت از قنطره مجاز کردی

لشگر شاه ز زنجان چو به تبریز رسید حزب خود مختار از جلفا بر قنطره شد

نوح نه بس علم داشت، گر پدر من بدی قنطره بستی به علم بر سر طوفان او

دنیا چو قنطره‌ست گذر کن چو پا شکست با پای ناشکسته از این پول نگذری

بر قنطره بست باج دارم از بهر عبور ده جوازم