قنا

گر براندازی ازان روی عرقناک نقاب سر بسر ریگ بیابان عدم سبز شود

گر آب روی همی بایدت، قناعت را چو من به نیک و بد اندر امام باید کرد

نیست از سایه دیوار قناعت خبرش آن که دولت ز پر و بال هما می طلبد

قناعت‌کوکه فرش دل کند آیینه‌کردارم چو چشم‌حرص تاکی بایدم زد حلقه بر درها

هر کس به کیمیای قناعت رسیده است در کام او بود چو هما استخوان لذیذ

قنات دولت آباد که طولانی ترین قنات شهرستان بافت است نیز در این روستا واقع است.

کام کسی که شهد قناعت چشیده است باشد ز ناز شکر بنگاله بی نیاز

کندم ز سر کوه قناعت سنگی آوردم و بر رخنهٔ آز افکندم

پرتو خورشید حسنت محو گرداند جهان گر ز روی نوربخش خود براندازی قناع

چون نیشکر ز قد تو لاف دروغ زد قناد در دکانش از آن ساخت بند بند

دیگران در بحر حرص ار دست و پائی میزنند ما قناعت کرده‌ایم و بر کنار آسوده‌ایم