قمیص

تا بکیم تفرقه یعقوب وار بوی قمیص پسرم آرزوست

سرم خوش است، باین سرخوشت کنم کاینک قمیص یوسفی آورد ریح رحمانی

«وَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها» من الفاحشة و هی مریم علیها السلام. و قیل حفظت فرجها و منعته من الازواج و قیل منعته من جبرئیل لمّا قرب منها لینفخ فیه قبل ان تعلم انّه رسول اللَّه. و قیل فرجها ای جیب قمیصها حفظته و ضیّقته. «فَنَفَخْنا فِیها مِنْ رُوحِنا» ای امرنا جبرئیل حتی نفخ فی جیب درعها و احدثنا بذلک النفخ المسیح فی بطنها.

چون گل مقصود از چمن امید برست و بیافت آنچه از قوم میجست، جمله اثقال احمال در آغوش کرد و صاحب القمیصین لایجد حلاوة الایمان را فراموش کرد

چون عرب گردی، بگویی «فاعلاتن فلاعات اَبصِرُوالدنْیا جَمیعاً فی قمیصِی تَخْتَبی

لانّها لا تخلو عن الفتنة و اشتغال القلب بها و لهذا قال عبد اللَّه ابن مسعود: لا یقولنّ احدکم: «اللّهم انّی اعوذ بک من الفتنة» فانّه لیس منکم احد یرجع الی مال و اهل و ولد الّا و هو مشتمل علی فتنة. و لکن لیقل: اللّهم انّی اعوذ بک من مضلّات الفتن. و عن عبد اللَّه بن بریدة عن ابیه قال: کان رسول اللَّه (ص) یخطب فجاء الحسن و الحسین علیهما السلام و علیهما قمیصان احمران یمشیان و یعثران.

هر کجا بخیه هوس دیدی بقمیص رجا فرستادی

وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا ای بما جاءت به الانبیاء «کِذَّاباً» ای تکذیبا و هی لغة یمانیّة فصیحة یقولون: خرّقت القمیص خرّاقا و قرئ «کذابا» بالتّخفیف مصدر کاذب.

بوی قمیص یوسف گل پیرهن وزید زد چاک دست غم بگریبان مصطفی

بی شک، آزرده می شود بدنت گر بپوشی تو را از حریر قمیص