قماش

بنهایت نرسانید بدایات قماش گرچه گز درره او پیک قدم فرسا بود

به یک جرعه ای، ساقیا، جمله زهدم کزین بیشتر می نیرزد قماشم

دو عالم گفتی ارزد ژنده فقر چنین ارزان منه نرخ قماشم

در خوش قماشی از بر رو دست برده ام باریک شو مشاهده کن تار و پود را

که هر کاسد قماشی نیست لایق لیوسف ماله فی الکون ثانی

قُرقَماز یا قرقماش، پس فخرالدین اول بود و پس از او به حکومت رسید. حکومت وی از ۱۵۴۴ تا ۱۵۸۵ میلادی دوام داشت. در اواخر دوران حکومت او یک کاروان حامل خراج‌های دولت عثمانی مورد چپاول قرار گرفت؛ دولت عثمانی که تصور می‌کرد حاکم محلی در این کار همدست بوده به منطقهٔ جبل لبنان یورش برد و قرقماز هم خود را در صخره‌ای در جزین محبوس کرد تا دست عثمانی به وی نرسد و نهایتاً در همانجا درگذشت.

دیده یعقوب می باید قماش حسن را بوی پیراهن به هر چشمی کجا نور آورد؟

آتش سودای او گرد دکانم گرفت جمله قماشی که بود مایه و سودم بسوخت

نسیم شام نباید به خوش قماشی صبح چه سود ازین که زخط خوش نگاه خواهی شد

یاری که ز ملک آشنائی است داند که قماش ما کجائی است

ای چشم بیا دامن خود در خون کش وی روح برو قماش بر گردون کش