قلمرو

زبان لاف بریده است در قلمرو معنی حباب قلزم ما باد در کلاه ندارد

گوری است پر ز مرده صائب قلمرو خاک گردون پر ستاره یک چشم خونفشان است

ز اقلیم محبتم من از خلق گویند دمی درین قلمرو

بود چو مهر جهان زیردست مرتبه اش اگر قلمرو دل را کسی کند تسخیر

تو شه قلمرو عزتی چه جنون ز طبع ‌تو جوش زد که درند جیب تعیّنت غم پینه بر کپنک زدن

درین قلمرو آفت به جز مقام رضا دگر به هیچ مقامی رضا نباید شد

سر بر خط تو اهل هنر چون قلم نهند کاندر قلمرو هنری مالک الرقاب

غنا مسلم آنکس ‌که در قلمرو حاجت غبارگردد و در راه آشنا ننشیند

سلیم، چون نزنم کوس خسروی امروز؟ که همچو هند، دواتی بود قلمرو من

دل ساده در قلمرو صورت نمی‌شود تا نقش هست آینه خلوت نمی‌شود