قلماش

با تو قلماشیت خواهم گفت هان صوفیا خوش پهن بگشا گوش جان

عشق گوید عاشق قلاش باش عقل گوید زاهد قلماش باش

ای دل خسته به قلماش رقیبان نتوان که تو ترک رخ آن حور پری زاد کنی

نه قلماشی است لیکن ماند آن را نه هجو‌ی می‌کنم نی می‌ستایم

نکند بس ز مهمل و قلماش تا به آن دم که پخته گردد آش