قلتبانی

چون گذاری که بر زند هر روز قلتبانی سر از گریبانت

تا ترا من به قلتبانی تو حاش لله که هیچ ننگ کنم

بدشنامی و سرهنگی ازاین درگاته محتاجم نه بهر خود معاذالله که دیگر قلتبانی را

هر که می‌بندد ره عشاق را جاهلی و قلتبانی می‌کند

برو ای رهزن مستان رها کن حیله و دستان که ره نبود در این بستان دغا و قلتبانی را

ابلهان را نگر در این ایام شیخ خود کرده قلتبانی خام

قحط فرموده قلتبانی چند که خری را به یک نواله کنند

قلتبانی بود که چندین سال می ستاند زر از حرام و حلال

دون و دنیی بوند هر دو قرین قحبه‌ای آن و قلتبانی این

دان که مداح بی کفایت تو قلتبانی است روسبی باره