قلا

ز وحشت عدم و انقلاب خود عالم خط امان زدم تیغ پر شرار گرفت

تا بوصل نجیب منده رسم ای قلاوزایت یلم قنده

من بگفتی راستی گر از زبان این خسان عاقلان را گوش کردن قول ما یاراستی

قلاب نقد من شد و هنگام زاد ز آن دستی بریده از پی این زاد مادرش

کشمکش چین و اضطراب بشر چیست گیتی اگر حال انقلاب ندارد

جز آستان پیر مغان هرچه بنگرم بینم جهان و خلق جهان را در انقلاب

خامشی داردم از مردم کج بحث ایمن نیست چون ماهی لب بسته غم قلابم

ور خضروار قلاووز شوی تا لب چشمه حیوان چه شود

می کند فکر متین، کج بحث را کوته زبان از کجی زور نهنگ آرد برون قلاب را