قطاس

تا شهسوار چرخ قطاس از شعاع مهر خواهد بگردن فرس سبز رنگ کرد

به گردون مراین هفت وارونه طاس سمند سرافراز او را قطاس

مرصع شد به جوهرهای خوش لون قطاس فیل همچون ریش فرعون

جاه ترا سپهر سمندی بود که هست از آفتاب شعشعه در گردنش قطاس

آشفته سر به زلف سخن شانه کش شدم آوبختم کمیت قلم را به بر قطاس

تا کند مه، نور از خورشید تابان اقتباس تا ز نور صبح، بندد اشهب گردون قطاس

این لاجورد قبه که شد نامش آسمان بر توسن کمینه غلامت یکی قطاس

سر و ریش گلگون ز بهر اساس ببستند بر زین چو زنگ قطاس