قطا

در تار زلفکانش تا چشم کار کرد هی چین و حلقه بود قطار از پی قطار

گفت چون نبود ترا میل سماع گفت ما را از سماع است انقطاع

شاها بکش قطار که شهوار می‌کشی دامان ما گرفته به گلزار می‌کشی

او به صد ناز می رود تنها دل خلق از پیش قطار، قطار

مؤیدی که پی امن ملک و رامش خلق خدای‌کرد در اقطاع ملک سلطانش

تا در قلعه من از کشته بپوشانم زمین تا لب راوه من از برده بپیوندم قطار

چشم تو هر که دید ز جان بایدش برید چون گوشه ای گزید به از انقطاع نیست

پیش این جمعی چو شمع آسمان انقطاع و خلوت آری را بمان

اقطاع این سوار ورای خرد شناس میدان این براق برون از جهان طلب

می رسد از صف کرمانشاهان در قطار وزراء ناگاهان