قصبه

اسمش میرزا محمد رحیم و از اکابر اهالی آن قصبهٔ پرنعیم. در آغاز شباب از تحصیل علوم متداوله کامیاب. در اصفهان جنت نشان در خدمت علمای دین و پیروان شرع مبین به قدر استعداد خود از هر خرمنی خوشه چین آمد. در فنون علوم ماهر و قادر گردید. در طلب حصول تصفیه و تزکیهٔ نفسیه برآمد و شوقمند مجاهدات و مشاهدات شد. آخرالامر نورعلیشاه اصفهانی را دریافت و به جانب او شتافت. دست ارادت بدو داد و ذکر خفی از او تلقین گرفت و به عبادت مشغول گردید و به مراتب عالیهٔ ذوق و حال از فقرای معاصرین محسوب و طالبان را خدمتش مطلوب است. گاهی صحبت و گاهی نظر تخلص می‌نماید و نام طریقتش نظرعلیشاه است و از اشعار ابکار افکار اوست:

انتصاب آنکه تنگ گشت نفس قصبهٔ ریه را ز قسمت پس

اهواز تا اواخر سده ۵ق شهری آباد بود، اما از این زمان به بعد رونق خود را از دست داد، به گونه‌ای که مرکزیت خوزستان از آنجا به شوشتر منتقل شد. در سده ۶ق اهواز به شهری ویران و خالی از سکنه تبدیل شد. حافظ ابرو، از آن به عنوان قصبه‌ای نام می‌برد و به اشتباه اهواز را با سوق الاربعا (چهارشنبه بازار) یکی می‌داند.

وی در مازندران در شهر ناتل که در آن زمان قصبه آمل بود به دنیا آمد.

کما اینکه در سال‌های اول اشغالگری فرانسه در الجزایر آموزش در مساجد و مدارس و تکیه‌گاه‌ها به صورت پیشرفته ادامه داشت، در همین زمان در مسجد بزرگ پایتخت تعداد ۱۹ استاد وجود داشت منجمله شیخ مفتی مالکی محمد بن الشاهد که در سال ۱۷۹۲ وفات کرد و همین‌طور پیشنماز و امام مسجد بزرگ پایتخت شیخ محمد بن الکاهیه و شیخ مصطفی بن الکبابطی بودند؛ و اگر نگاهی به مرکز ناحیه شرق در قسنطینه بکنیم علمایی و دانشمندان گرانقدری یافت می‌شود که اقدام به برگزاری کلاس‌های مختلف در زمینه‌های مختلفی از علوم عربی می‌کردند منجمله شیخ محمد بن علی الطلحی که در مسجد سیدی مسلم الحراری تدریس می‌کرد و شیخ عامر بن شریط و عمار العربی که در مسجد القصبه تدریس می‌کرد و شیخ محمد المبارک سخنران مسجد جامع و مفتی آیین مالکی بود.

آئیلئو یکی از ۱۳ منطقه جغرافیایی کشور تیمور شرقی می باشد. مرکز این منطقه قصبه آئیلئو است که همنام با خود منطقه است.

وآنچه را نام کرده‌اند سُعال قصبهٔ ریّه را کند بد حال

راونیر یا (راونیچ، راونیز)، مرکز ولایت ارغیان ربع نیشابور خراسان بزرگ؛ در منابع مختلف آن را راونیر ذکر کرده‌اند و به عنوان قصبه یا شهر مرکزی این ولایت، یاد شده‌است. مرکز ناحیه ارغیان طبق متون تاریخی تا حمله مغولان قصبه راونیز بوده‌است. دانشوران بسیاری از این ولایت برخاسته‌اند که در منابع مختلف تاریخی و رجالی، از آنها یاد شده‌است. ولایت ارغیان را در جغرافیای امروز، به بخش بام و صفی‌آباد شهرستان اسفراین استان خراسان رضوی ایران و حدی از نواحی پیرامون آن، مطابقت داده‌اند.

آئنته (Αἰνήτη) در اسطوره‌شناسی یونانی، دختر یوسوروس، و همسر آینئوس بود که از او صاحب پسری به نام سیزیک شد. مؤسس قصبه ای به این نام. در برخی روایات به او انیپه گفته می‌شود.

چو ممسک گره ها زدم بر درم چو تجار بستم قصبها بهم

مستمع کس نبود تا شنود زانکه او داشت قصبهای دراز

و مشایخ رضی اللّه عنهم حق آداب آن نگاه داشته‌اند و مریدان را بدان فرموده‌اند یکی می‌گوید از ایشان که: «چهل سال سفر کردم. هیچ نماز از جماعت خالی نبود و هر آدینه به قصبه‌ای بودم.»

در اکتبر سال ۲۰۰۵، قصبه توقای از شهر آق‌سو جدا شده و به شهر آرال پیوست.

نیست یک آدمی به ده قصبه که نمی آید آدمی بادست

زین صدفها امید من لولوست زین قصبها مراد من شکرست

آرامگاه شاهزاده ابراهیم کسکنی مربوط به دوره قاجاریه است و در شهرستان سبزوار، بخش مرکزی، دهستان قصبه غربی، ۵۰۰ متری شمال غرب روستای کسکن واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۹۰ با شمارهٔ ثبت ۳۰۳۵۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

شکرریزان عروسان بر سر راه قصبهای شکرگون بسته بر ماه

برای نامیدن اهالی شهر پیرانشهر از اهلیت‌نام «پیرانشهری» استفاده می‌شود، اگرچه این اهلیت‌نام گاهی جهت نامیدن افراد باشنده در روستاهای تابعه و قصبه‌های اقماری و انتساب آنها به مرکز شهرستان نیز استعمال می‌شود.

۹۲۰ کیلومترمربع وسعت دارد. یک قصبه کارگری و ۵ روستا دارد. اساسا کوهستانی و در طرف غرب سلسله قره‌باغ کشیده شده است. کوه های بلند آن قیزقالا (۲۸۴۳ متر) و قیرخ قیز (۲۸۲۷متر) است. رودهایش به حوزه‌های کور و ارس می‌ریزند. مهم‌ترین رودخانه آن رود کارکار است.