قسمت

گر قسمت ما باده و گر خون جگر بود ما نوبت خود را گذراندیم و گذشتیم

مرا قسمت به راهی گشت رهبر که صد دریای خون در هر قدم بود

‎موجی از آن قسمتِ بالا رسید ‎باز مرا جانبِ بالا کشید

اگر گنجی آرم ز دنیا به دست مهیا کنم قسمت هر که هست

چو قسم خدا را کنی رام خویش بر آن قسمت افتاده دان نام خویش

سلیم از بخیه زخم من ندارد قسمتی، آری دلم از بس پر است از غم، در او سوزن نمی‌گنجد

گلشن به باد رفتش و گل ها به خاک ریخت زین روضه داغ قسمت آن باغبان فتاد

چون موج نشد قسمت ما گوهر مقصود هر چند که از طول امل دام کشیدیم

چون ز قسمت سر توان پیچید، کز دریا نصیب گوش ماهی را گرفته سوی آتش می کشد!

دل خوردن است قسمت کامل که ماه نو روزی خورد ز پهلوی خود چون تمام شد