قریه

میان قریهٔ «‌دهناد» و «‌سن‌سن‌» قصیل طاقتم را پاک زد سن

هر شهر شود کشور و هر قریه شود شهر هر سنگ شود گوهر و هر زهر شود قند

اسلام‌آباد (قریه الخیر)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان داراب در استان فارس ایران است.

قریه اردیبهشت: در ۱۳۰۰ متری جنوب شرقی اسفندار قرار داشته و آب شربی آنجا نهر اردیبهشت بوده‌است و همکنون این روستا اردی نام دارد.

در ده و شهر و قریه از باران کاخ معمول کس نمی یابد

مالی که بانجام ز ملکی نتوان یافت خواهد که ز یک قریه دزدد و انباز ستاند

بود این قریه در بیدای اولی نه نامی و نه در نامش هیولی

من از کجا و فتادن بمطبخ دهقان مگر نبود در این قریه، هیزم دیگر

قریه ای بود به یک فرسنگی مردمش جمله دلیر و جنگی

برو به مطبخ شه یا بمخزن دهقان بشهر و قریه، بسی خانه‌ها که آبادند

اولمیر فرزند سید احمد در سال ١٣٠٨ [نیازمند منبع] یا ١٣١٢ در قریه نوتیه پیشاور متولد شد.

مردم قریه به علت جاهی که داشت بَلیتش می‌کشیدند و اذیتش را مصلحت نمی‌دیدند. تا یکی از خُطبای آن اقلیم که با او عِداوتی نهانی داشت، باری به پرسش آمده بودش. گفت: تو را خوابی دیده‌ام، خیر باد. گفتا: چه دیدی؟ گفت: چنان دیدمی که تو را آواز خوش بود و مردمان از انفاس تو در راحت.

کوسان در پای دژ آب دارا واقع بود. این دژ بدون شک همان دژ دارا (دز دارا) است که نزدیک آن قریه مرزن آباد واقع بوده و گفته‌اند طوس نوذر که فرمانده لشکر کیخسرو بود قصبه ای در پنجاه هزار ساخت در محلی که معروف به کوسان بود آن را طوسان نامید. محل قلعه ای که او ساخته بود هنوز تا زمان ابن اسفندیار در هنگامی که لومان دون خوانده می‌شد معلوم بود.

بختم از دور گفت کای نادان (لیس قریه وراء عبادان)